szczęśliwiec

szczęśliwiec: {{stl_3}}szczęśliwiec {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʃʧ̑ɛj̃ɕlivjɛʦ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}gen {{/stl_37}}{{stl_8}}-wca{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-wcy{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_14}}Glückspilz {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

szczęśliwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. szczęśliwiecwcze || szczęśliwiecwcu; lm M. szczęśliwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który ma szczęście, powodzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oto szczęśliwiec, który zgarnął wszystkie nagrody. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczęśliwiec — m II, DB. szczęśliwiecwca; lm M. szczęśliwiecwcy, DB. szczęśliwiecwców «człowiek, któremu się poszczęściło; człowiek szczęśliwy» Należał do tych szczęśliwców, którzy zawsze wygrywają … Słownik języka polskiego
szczęściarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y pot. «człowiek, któremu się szczęści, któremu się w czymś poszczęściło, mający w życiu szczęście; szczęśliwiec» Szczęściarz z niego, wygrał na loterii … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias